مقایسه امنیت رسانه های اجتماعی

آیا شبکه های اجتماعی واقعا اطلاعات ما را ایمن نگه می دارند؟ این سؤالی است که روز به روز جذاب تر و برجسته تر می شود زیرا افراد به طور فزاینده شبکه های اجتماعی را در زندگی روزمره خود ادغام می کنند.

افزایش استفاده از رسانه های اجتماعی تنها دلیلی نیست که افراد و مشاغل به طور فزاینده به امنیت سایتهای رسانه های اجتماعی توجه کنند. نقض های اخیر در چرخه اخبار ، توانایی هکرها را در هدف قرار دادن برنامه هایی که هر روز از آنها استفاده می کنیم نشان داده است. در سال 2017 ، اینستاگرام نقض گسترده ای را در API خود مشاهده کرد ، که شامل اطلاعات شخصی 6 میلیون کاربر ، از جمله چندین کاربر مشهور بود که اطلاعات تماس آنها در وب ظلمانی به پایان رسید. بعلاوه طی همین چند سال گذشته ، جیمیل توسط کلاهبرداری فیشینگ مورد هدف قرار گرفت ، که بیش از 1 میلیون کاربر را تحت تأثیر قرار داد. حتی با وجود تنظیمات حریم خصوصی قوی ، برنامه های رسانه های اجتماعی به تعداد زیادی از داده های ما دسترسی دارند. بسته به کاربرد مورد نظر ، سایت های رسانه های اجتماعی می توانند به شماره تلفن ، آدرس ایمیل ، آدرس پستی ، عکس ها و فیلم ها و مواردی مانند نام و تولد ما دسترسی پیدا کنند. علاوه بر این ، برنامه ها به سایر اطلاعات شناسایی مانند اطلاعات مکان ما ، اطلاعات کارت اعتباری و تنظیمات دستگاه دسترسی دارند. این سطح از عدم حفظ حریم خصوصی مربوط به زمانی است که درنظر بگیریم واقعا نمی دانیم برنامه ها همیشه با اطلاعات ما چه کاری انجام می دهند یا برای حفاظت از آن چه می کنند. بسی جای تفکر دارد چون همینطور که بیشتر و بیشتر پیش می رویم ، کسب و کارهای آنلاین بیشتری از سیستم عامل ها به عنوان راهی برای ارتباط واقعی با مشتری استفاده می‌کنند.

وارونیس تصمیم گرفت تا دقیقا آنچه سایتهای رسانه های اجتماعی برای ایمن نگه داشتن اطلاعات شخصی ما انجام می دهند ، انجام دهد. برای این کار ، آنها تنظیمات حریم خصوصی رسانه های اجتماعی سه سایت برتر فیس بوک ، لینکدین و توییتر را از اقدامات امنیتی در مواجهه با کاربر و پیاده سازی های کلیدی که در پشت صحنه انجام داده اند ، مقایسه کردند. تحقیقات آنها ، که وبلاگ امنیتی هر شبکه اجتماعی را مورد بررسی قرار داده است ، پیشرفت های امنیتی و تاکتیک های مربوط به مبارزه با کلاهبرداری و ایمن نگه داشتن اطلاعات کاربران را در هم شکست. از شناسایی حساب های جعلی از طریق تجزیه و تحلیل خوشه ای (LinkedIn) گرفته تا اتخاذ سیاست هایی در رابطه با حذف ربات های جعلی یا سوءاستفاده (توییتر) و اجرای محافظت از VPN برای دسترسی کاربران به سایت از طریق VPN (فیس بوک) ، مطمئنا سایت ها اقداماتی را برای حفظ کاربران و امنیت اطلاعات آنها در پیش می گیرند. با این وجود ، مورد نقض تنها چیزی نیست که باعث نگرانی رسانه های اجتماعی می شود. سیاست های ضعیف و گاه سوال برانگیز امنیتی برنامه های کاربری نیز هست. فیس بوک با رسوایی حریم شخصی روبرو شد هنگامی که مشخص شد کمبریج آنالیتیکا ، یک شرکت داده سیاسی که در سال 2016 توسط کمپین دونالد ترامپ استخدام شده بود ، بدون رضایت آنها به اطلاعات خصوصی بیش از 50 میلیون کاربر فیس بوک دسترسی پیدا کرده بود. حتی اخیرا ، در پایان ماه مارس ، گزارش شد که فیس بوک در حال ذخیره کردن ویدیوهایی است که کاربران فکر می کنند حذف شده است.

بنابراین ، آیا می توانیم با اطلاعات خود به سایت های رسانه های اجتماعی اعتماد کنیم؟ آیا افراد می توانند به برنامه هایی اعتماد کنند که به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از زندگی روزمره شان تبدیل شده است؟ آیا مشاغل آنلاین می توانند به سیستم عامل مورد استفاده برای ارتقاء خدمات خود ، ایجاد برند و ارتباط با مخاطبان شان اعتماد کنند؟ در حالی که اینفوگرافیک وارونیس نشان می دهد که امنیت و حفظ حریم شخصی چیزی است که سایت های رسانه های اجتماعی در آن قدم  گذاشته اند ، رسوائی هایی مانند فیس بوک در حال حاضر درگیر این مسئله هستند و یادآوری می کند که ما راه طولانی در پیش داریم.