یک کسب و کار را می توان به روش های مختلفی تنظیم کرد، از یک مالکیت تنها به یک مشارکت کلی، یک شرکت LLC تا شرکت سهامی . شرکت ها به طور قابل توجهی از انواع دیگر کسب و کار متفاوت هستند به این معنی که یک نهاد قانونی مستقل اند که جدا از افرادی است که مالک، کنترل و مدیریت آن است. با توجه به این شناخت به عنوان یک نهاد فردی، از دیدگاه قوانین مالیاتی به عنوان یک شخص حقوقی به شمار می رود و بنابراین می تواند در کسب و کار و قراردادهایی مشارکت کند، می تواند دعوی قضایی را آغاز کند و یا از ان شکایت شود. همچنین مالیات باید پرداخت شود.
شرکت C یک اصطلاح تجاری است که برای تشخیص این نوع نهاد از دیگران استفاده می شود، زیرا سود آن به طور جداگانه از صاحبان آن تحت مقررات درآمد داخلی مالیات پرداخته میشود. در شرکت S، سود به سهامداران منتقل می شود و بر مبنای بازده شخصی مالیات گرفته میشود.
شرکت C متعلق به سهامداران است، که باید هیئت مدیره ای را انتخاب کند که تصمیمات تجاری و نظارت بر سیاست ها را بر عهده بگیرد. در اغلب موارد، یک شرکت C مجبور است که گزارشات مالی خود را به دادستان کل کشور گزارش دهد. از آنجا که یک شرکت به عنوان یک نهاد مستقل در نظر گرفته می شود، پس از آنکه صاحبان سهام یا سهامداران آن تغییر و یا می میرند متوقف نمی شود.
یکی دیگر از مزایای مهم شرکت C این است که صاحبان آن مسئولیت محدودی دارند. بنابراین، آنها شخصا مسئول بدهی های شرکت نیستند.
• به عنوان یک مالک واحد یا یک شرکت LLC ، معمولا در معرض خطر کمتر از حسابرسی دولت هستند.
صاحبان و سهامداران یک شرکت C مسئولیت محدودی نسبت به بدهی های تجاری دارند.
• شرکت C می تواند هزینه ی سود را به عنوان یک هزینه ی تجاری محاسبه کند. به عنوان مثال، آنها می توانند کل هزینه های برنامه های سلامتی برای کارکنان به عنوان هزینه های تجاری تعیین کنند. این مزایا حتی برای افرادی که آنها را دریافت می کنند نیز رایگان هستند.
• شرکت C می تواند برای تقسیم سود شرکت بین صاحبان و شرکت استفاده شود و می تواند منجر به صرفه جویی در مالیات کلی شود. نرخ مالیات برای یک شرکت معمولا کمتر از یک فرد است.
• در یک شرکت C، تعداد نامحدود سهامدار وجود دارد. این امر به شرکت اجازه می دهد که سهام را به مقدار زیادی سرمایه گذاران بفروشد، که این امکان را فراهم می کند که برای پروژه های بیشتر سرمایه گذاری شود.
• شرکت برای تامین نیازهای مالی می تواند، مبلغ اضافی را سرمایه گذاری کند.
• اتباع خارجی دارای حق مالکیت یا سرمایه گذاری در شرکت C هستند. در مورد نوع سرمایه گذار هیچ گونه تعهدی وجود ندارد، همانطور که در مورد شرکت S وجود دارد. این اجازه می دهد تعداد بیشتری از سرمایه گذاران متنوع در کسب و کار شرکت کنند و همچنین اجازه می دهد که ارز در سرمایه گذاری جریان پیدا کند.
• صاحب (سهامدار اکثریت) یک شرکت C دارای امکان صدور انواع "سهام" به سهامداران مختلف است. این به جذب گروه های مختلف سرمایه گذاران کمک می کند.