تفاوت لیزینگ و اجاره بخش اول

وقتی خرید چیزی ممکن نیست گزینه بسیاری از افراد و شرکت ها اجاره یا لیزینگ است. در حالی که  انواع اجاره شباهت دارند، دسترسی به یک دارایی برای یک دوره محدود را ممکن میکنند، اختلاف قابل توجهی نیز وجود دارد.

این مقاله به شما در درک این تفاوت ها زمانی که تصمیم به اجاره دارید کمک میکند.

لیزینگ

یک قرارداد برای اجاره یک دارایی که زمین، ساختمان، یا ماشین آلات است، برای مدت زمان مشخص و برای شرایط پرداخت تعیین شده است. اجاره نامه ها اغلب با شرایط بسیاری از نظر استفاده مجاز از دارایی و حتی شرایط نگهداری مورد نیاز می باشد.

یک لیزینگ معمولی اغلب بلند مدت است، از 1 سال تا 10 یا 20 سال. مجازات های قابل توجهی می تواند توسط هر یک از طرفین، اجاره دهنده (صاحب دارایی) یا اجاره دهنده (کاربر دارایی)، در صورتی که هر یک از طرفین اجاره را نقض می کند، متحمل شود.

همچنین غیر معمول نیست که این داراییرا به طور خودکار برای پایان دادن به اجاره به مستاجر و یا برای آنچه که « گزینه خرید معامله » نامیده می شود، به طور قابل توجهی کمتر از ارزش آن خریداری کرد. این بدان معنی است که هنگامی که اجاره نامه دوره شما تمام شد هزینه های اجاره ای اغلب خیلی بیشتر از ارزش واقعی آن است.

از دیدگاه حسابداری و مالیات لیزینگ به طور معمول به دو دسته اصلی، اجاره عملیاتی و اجاره های سرمایه ای تقسیم می شود. اگر شرایط اجاره نامه معیارهای خاصی داشته باشد، اجاره نامه سرمایه ای خواهد شد، از جمله؛ 1) ارزش پرداخت اجاره نامه بیشترین ارزش بازار عادلانه دارایی را تشکیل می دهد، 2) عمر اجاره نامه بیشترین عمر مفید دارایی را تشکیل می دهد و 3) گزینه خرید معامله ای وجود دارد.

اجاره های سرمایه ای شما را ملزم می کند که دارایی اجاره شده را به عنوان دارایی ثابت در صورتهای مالی خود ثبت کنید. اجاره عملیاتی چنین نیازی ندارد و شما می توانید هزینه های اجاره هر زمان که انجام می شود، صرف هزینه های حسابداری و مالیاتی کنید.